Feedback naar onze verschijningen
Klik op de foto's voor meer informatie.
Opnieuw vol huis in Hannover
Op 26 september werden we uitgenodigd als sprekers voor onszelf in Hannover.
Onder het motto "Autisme en het communicatieve ding" was de hele dag gevuld met verschillende presentaties over autisme en communicatie. Na de lunchpauze waren het Hanne, Florin en ik met "Lezing zonder te spreken – interactief lezen met borden, foto's en ondersteunde communicatie". Natuurlijk waren we een beetje enthousiast met zoveel luisteraars, maar na de lezing was er veel lof en felicitaties van de deelnemers. Wij, ons team, willen de organisatoren bedanken voor de uitnodiging.
Dit was een gebeurtenis van mij alleen. Ik exposeerde een aantal van mijn schilderijen en had interactie met het talrijke publiek.
Twee autisten presenteren hun boek "Woorden en beelden van het leven" in de Kulturgießerei. Julian Bodem en Florin Müller zien de wereld anders dan de meeste mensen – beiden zijn autistisch. Maar dat betekent niet dat ze niet met verstand en gevoelens onder ogen zien wat er om hen heen gebeurt. En hoewel ze niet kunnen spreken, zijn ze in staat om hun diepste zelf uit te drukken met foto's en teksten. Op een onconventionele auteurslezing voor de presentatie van hun nieuwe boek bewezen ze dat in de Kulturgießerei Saarburg.
Een lezing waarin schrijver noch illustrator kan spreken, is echter wat complexer. Zittend op de achtergrond van het podium reciteren de broers en zussen van de twee fragmenten uit het boek. Bodem en Müller communiceren met het publiek via laptops en aangesloten projectoren. Dit is behoorlijk vermoeiend voor hen: alleen al het vinden van de juiste sleutels vereist concentratie. En als iemand zich in de hal beweegt, leidt dat meteen af. Moderator Hanne Kloth ondersteunt met gebaren en woorden – ze kent de twee al lang en weet hen te helpen. "Een autistisch persoon heeft soms een aanraking op de arm nodig om zelfs maar waar te nemen waar zijn eigen arm is," legt Kloth een van de uitdagingen uit. Ondanks dergelijke obstakels is het mogelijk om een dialoog tussen auteurs en bezoekers tot stand te brengen. Er wordt een schilderij getoond: Een touwacrobaat balanceert op duizelingwekkende hoogten boven de afgrond van een woeste rivier. "Geweld woedt tussen Flo en mij", schrijft Julian Bodem, die door zijn hoofd ging toen hij dit beeld schetste. Voor haar is het leven een constante evenwichtsoefening. Op sommige dagen slagen ze erin wat ze wilden doen. Maar dan word je weer geblokkeerd door je eigen beperkingen of verkeerd begrepen door de omgeving. Door te schrijven, en met Julian Bodem vooral door te schilderen, slagen ze er keer op keer in om deze barrière te doorbreken. Zo kunnen ze bijvoorbeeld uitdrukken wat vriendschap voor hen betekent. "Help, heartful, peace in every trouble", begint een gedicht van Florin Müller over dit onderwerp. Bodem heeft een motief gecreëerd "Samen door het leven". Hun vriendschap wordt vaak met ongeloof ontvangen – wanneer ze naast elkaar zitten, schijnbaar zonder de ander op te merken. Voor hen is de zaak echter duidelijk. "Vriendschap belichaamt hulp in een pure, correcte vorm", zei Müller in een toelichting. Maar het duo drukt in hun boek niet alleen gevoelens uit, ze nemen ook stelling over de actualiteit. De dichter Florin Müller, die naar eigen zeggen zeer geïnteresseerd is in politiek, beantwoordt de vraag over de wereldsituatie als volgt: "Ik ben bedroefd over groot gevaar van rechts geweld." In hun werk gaan de auteurs ook kritisch in op het lot van vluchtelingen op de Middellandse Zee. Vaker ervaren beiden dat anderen denken dat ze dom zijn. Ze proberen deze gerechtelijke dwaling op te helderen. Daarin slagen ze onder andere door zelfreflectief te rapporteren over hun eigen beperkingen en dwangmatigheden die autisme met zich meebrengt. In een van de gedichten wordt het vergeleken met de diepzee: een buitenaardse wereld die niet voor iedereen makkelijk toegankelijk is. Uiteindelijk leken de ongeveer 100 bezoekers van de lezing in de Kulturgießerei er echter van overtuigd dat het de moeite waard is om deze wereld samen te verkennen.
Quelle: Volksfreund Trier
Gedachtengedichten en beelden van het leven
Twee autistische mensen met het Kanner-syndroom hebben een boek geschreven – met behulp van een ongebruikelijke methode.
Van Juliane Moghimi, Hannoverische Allgemeine Zeitung
Florin Müller (23) en Julian Bodem (27) zijn allebei autistisch. Ze werden gediagnosticeerd met autisme in de vroege kindertijd, ook bekend als het Kanner-syndroom. Deze aandoening maakt het voor hen onmogelijk om hun lichaam te beheersen op de manier waarop de meeste andere mensen dat kunnen. Het vermogen om te spreken wordt ook beïnvloed, daarom worden Kanner-autisten vaak automatisch geclassificeerd als geestelijk gehandicapt. Florin Müller en Julian Bodem kunnen echter niet spreken van een verstandelijke beperking. De een schrijft boeken met gedichten en prozateksten, de ander schildert plaatjes met water en acrylverf. Nu komen de twee kunstenaarsvrienden uit Zuid-Duitsland naar Hannover-Ricklingen voor een interactieve lezing in het Center for Autism Competence. Haar teksten worden gepresenteerd door Hannelore Kloth, een pedagoog gespecialiseerd in het autismeteam. Het heeft de twee in staat gesteld om aan hun isolement te ontsnappen met behulp van zogenaamde geassisteerde communicatie. Zo kunnen de kunstenaars de buitenwereld laten participeren in hun zielenleven. "We kunnen door te schrijven laten zien dat we niet dom zijn, maar dat intellectuele gevoel van zijn en gevoeligheid in ons zit, zelfs als we bang zijn dat je het gelooft, bevooroordeeld door ons gedrag, niet goed", schrijft Florin Müller in het voorwoord van het gezamenlijke boek "Woorden en beelden van het leven". Florin Müller en Julian Bodem werden uitgegeven door Ganymed Edition, een kleine uitgeverij in Hemmingen. De oprichter Andreas Brandtner heeft veel respect voor de teksten van zijn auteur. "Florin heeft een heel bijzondere manier van omgaan met de Duitse taal. We hebben het nauwelijks bewerkt. Zijn teksten zijn op veel plaatsen heel authentiek en verrassend." Voor de lezing in Hannover opent Simone Hatami het Centrum voor Autismecompetentie in Ricklingen, dat ze oprichtte. Ze is maatschappelijk werker, sociaal pedagoog en alternatieve beoefenaar en adviseert volwassenen uit het autismespectrum. Algemene betalingen maken hen boos. "Wie niet in de Gaussiaanse normale verdeling past, valt uit het systeem. Iedereen heeft middelen en vaardigheden. Maar autistische mensen zijn afhankelijk van iemand die goed naar hen kijkt en willen zien waar ze van gemaakt zijn."
Op zondag organiseerden we de lezing van de niet-sprekende autistische auteurs Julian Bodem en Florin Müller. We zijn blij dat zoveel geïnteresseerden hebben deelgenomen aan de lezing en ook hun indrukken met ons hebben gedeeld. De twee auteurs en kunstenaars lieten het publiek op indrukwekkende wijze zien welke competenties er in hen schuilen. We willen de sprekers en hun team bedanken voor de inzichten in hun werk, een soepel proces en alle deelnemers voor het succesvolle evenement.
In een lezing in het Dillinger Seniorentreff werden twee werken van de autistische Florin Müller gepresenteerd.
Als je ze om hun namen vraagt, krijg je geen antwoord. Om zichzelf voor te stellen, hebben ze hun laptop nodig. Je vingers zweven zoekend over het toetsenbord, voeren moeizaam letter voor letter in en typen ernaast. Een aanraking op de schouder, de ogen merken de fout op, die door de vingers wordt gecorrigeerd. 'Julian Bodem', komt een van hen binnen, waarna zijn vriend zich naast hem voorstelt: 'Ik ben de nutteloze Florin.' Dat is alles wat hij schrijft. Zijn blik dwaalt vluchtig van de laptop naar zijn publiek, dat bezorgd is te zwijgen.
Nutteloos, zo voelen ze zich soms. Julian en Florin zijn beiden autistisch en gevangen in een lichaam dat hun wil niet gehoorzaamt. Sinds hun kindertijd lijden de twee aan het Kanner-syndroom, autisme in de vroege kindertijd. Zoals veel autistische mensen vinden ze het moeilijk om met hun medemensen te communiceren, ze hebben nooit leren spreken. Om te kunnen communiceren maken beiden gebruik van geluiden die voor buitenstaanders meestal onbegrijpelijk zijn, een aangepaste vorm van gebarentaal en hun laptop, waarmee ze hun gevoelens en gedachten uiten. Birgit Müller, de adoptiemoeder van Florin, weet dat dit voor beiden een grote opluchting is: "Zonder de laptop zou hij vandaag nog steeds woordherkenning doen", zegt ze.
Toen Florin vier jaar oud was, adopteerden zij en haar man de jongen uit een Roemeens weeshuis zonder op de hoogte te zijn van zijn handicap. Julian Bodem uit Saarburg en Florin Müller uit Dillingen deden verslag van hoe de twee hun stoornis waarnemen tijdens een interactieve lezing in het Seniorentreff in Dillingen. Interactief omdat schrijver noch illustrator kan spreken. Beide zijn afhankelijk van de hulp van hun families, die de gedichten en fragmenten uit hun boeken "The Journey to the Shining Star or An Astronaut in Space" en "Words and Images of Life" lezen.
Met een zachte aai op de wang of een zachte aanraking op de schouder of knie ondersteunt therapeut Hannelore Kloth Julian en Florin en helpt hen hun lichaam onder controle te houden. "Een autistisch persoon heeft soms een aanraking op de arm nodig om waar te nemen waar zijn arm is," legt ze uit. Als Florin tijdens het lezen met haar hand op haar wang slaat, pakt Kloth de hand van haar protegé en laat die zakken. Wanneer Julian reageert op een voorgelezen tekstpassage met onbegrijpelijke geluiden, streelt ze geruststellend over zijn rug en biedt hem psychologische steun. Het kost de twee vrienden kracht om stressvolle situaties rustig te doorstaan. Macht die ze niet altijd hebben. Dan breekt het uit hen in onvrijwillige acties.
"Niemand in deze wereld kan permanent kracht verzamelen om introverte zware dingen te kunnen verdragen zonder te worden geschaad", schrijft Florin in zijn boek en drukt zijn verlangen uit om iets nuttigs te kunnen bijdragen aan vrede, noodhulp en liefde. Veel van zijn gevoelige gedichten worden overgenomen door zijn vriend Julian en afgebeeld geënsceneerd. Dit was ook het geval met het gedicht "Wut", waarover Julian haastige en snelle streken schilderde, waarmee het belang van het gedicht werd onderstreept. Een boosheid die beiden voelen. De woede over hun geketende lichamen, die hen van hun vrijheid berooft. Als Julian de kwast oppakt en Florin lyrisch zijn gevoelens uitdrukt, kunnen beiden even hun boeien uitdoen.
Van Tina Leistenschneider
